Projekt „protoCIAŁO” to cykl warsztatów tanecznych celebrujących indywidualność i zacierających granicę między klasycznie rozumianymi kategoriami pełno- i niepełnosprawności.
Zajęcia skoncentrowane były na improwizacji (Contact Improvisation), ruchu autentycznym i praktykach somatycznych – techniki te wykorzystane zostały jako media włączające w twórcze działanie tancerzy pełnosprawnych oraz osoby o ograniczonej mobilności, niewidomych i słabowidzących, a także seniorów. Uczestnicy wzięli udział w dwutygodniowych zajęciach ruchowych, podczas których przygotowany był finał działań – spektakle prezentowane przed publicznością. Metody wykorzystywane podczas warsztatów były dostosowane do potrzeb, możliwości i zainteresowań odbiorców projektu, zaś zajęcia były dla uczestników okazją do wymiany doświadczeń i uczenia się od siebie.
Ostatnia wizja przyszłości proponowana przez projekt „protoCIAŁO” opowiadała o mieście, w którym nie ma wojen i gdzie każdy czuje się bezpiecznie. To opowieść o ludziach, którzy chcą się nawzajem poznać, zrozumieć, zaakceptować.
Praca grupy “See me / ZOBACZ”, łączącej profesjonalnych tancerzy oraz niewidomych i słabowidzących, opierała się na wsłuchaniu się w siebie i w tanecznych partnerów. Wszyscy performerzy mieli zasłonięte oczy – zespół taneczny nawigował głównie dzięki słuchowi i dotykowi.
Przed widzem postawione zostało pytanie: co dzieje się pod powierzchnią tego, co widoczne na pierwszy rzut oka? Jak głębokie i trwałe relacje zbudować można, odrzucając fasadę uproszczeń?
